-
1 władać jakimś językiem w mowie i piśmie
говори́ть и писа́ть на како́м-л. языке́Słownik polsko-rosyjski > władać jakimś językiem w mowie i piśmie
-
2 pismo
сущ.• буква• лист• литера• письменность• письмо• почерк* * *1) (charakter pisma) почерк2) pismo (czasopismo) газета, журнал3) pismo (czcionka) шрифт4) pismo (dokument) письмо(документ)5) pismo (system znaków) письмо, письменностьe-mail, wiadomość письмо(электронное)list письмо(переписка)pisanie (umiejętność pisania) письмо(умение писать)* * *pism|o☼ 1. письмо;\pismo maszynowe машинопись;
2. почерк ♂;3. письмо, бумага ž;\pismo okólne циркулярное письмо;
dowód na piśmie письменное доказательство;\pismo z dnia... письмо от,..;potwierdzić na piśmie (\pismoem) подтвердить письмом;
4. журнал ♂, газета ž;\pismo periodyczne периодическое издание;
5. \pismoa мн. сочинения, произведения;wybór pism избранные сочинения; ● Pismo Święte церк. Священное писание; poczuć (zwąchać) \pismo nosem разг. почуять, куда (откуда) ветер дует+2. charakter 4. czasopismo 5. utwory
* * *c1) письмо́pismo maszynowe — маши́нопись
2) по́черк m3) письмо́, бума́га żpismo okólne — циркуля́рное письмо́
dowód na piśmie — пи́сьменное доказа́тельство
pismo z dnia... — письмо́ от...
potwierdzić na piśmie (pismem) — подтверди́ть письмо́м
4) журна́л m, газе́та żpismo periodyczne — периоди́ческое изда́ние
5) pisma мн сочине́ния, произведе́нияwybór pism — и́збранные сочине́ния
•- zwąchać pismo nosemSyn: -
3 mowa
сущ.• вопрос• выражение• высказывание• говор• дело• диалект• звучание• разговор• речь• язык* * *mow|a♀, мн. Р. mów 1. речь;wygłosić \mowaę произнести речь; stracić \mowaę потерять речь, онеметь;
\mowa wiązana стихотворная речь;odjęło (odebrało) mu \mowaę он онемел;
2. язык ♂;\mowa ojczysta, obca родной, чужой (иностранный) язык; \mowa potoczna (codzienna) разговорный язык; ● części \mowaу грам. части речи; narządy \moway анат. органы речи;
jest, była \mowa o kimś, czymś идёт, шла речь о ком-л., чём-л.;nie ma (nawet) \moway о czymś не может быть (даже) и речи о чём-л., и разговору быть не может о чём-л.; władać jakimś językiem w \mowaie i piśmie говорить и писать на каком-л. языке;\mowa-trawa разг. пустозвонство, пустословие;
(со za) \mowaI разг. ещё бы, конечно (разумеется)!; ро со ta \mowa разг. нечего (не стоит) говорить+2. język
* * *ж, мн Р mów1) речьwygłosić mowę — произнести́ речь
stracić mowę — потеря́ть речь, онеме́ть
odjęło (odebrało) mu mowę — он онеме́л
mowa wiązana — стихотво́рная речь
2) язы́к mmowa ojczysta, obca — родно́й, чужо́й (иностра́нный) язы́к
mowa potoczna (codzienna) — разгово́рный язы́к
•- narządy mowy
- jest, była mowa o kimś, czymś
- nie ma mowy o czymś
- nie nawet mowy o czymś
- władać jakimś językiem w mowie i piśmie
- mow-trawa
- mowa!
- co za mowa!
- po co ta mowaSyn:język 2) -
4 polecenie
сущ.• воспитание• заказ• инструктаж• инструкция• команда• образование• обучение• объединение• орден• ордер• памятка• повеление• порядок• последовательность• предписание• приказ• приказание• просвещение• распоряжение• рекомендация• учёба* * *poleceni|e☼ поручение; распоряжение, приказ ♂;\polecenie pisemne (na piśmie) письменное распоряжение;
z czyjegoś \poleceniea а) по чьему-л. поручению;б) по чьёй-л. рекомендации;wydać \polecenie распорядиться
+ zlecenie, rozporządzenie, rozkaz* * *споруче́ние; распоряже́ние, прика́з mpolecenie pisemne (na piśmie) — пи́сьменное распоряже́ние
z czyjegoś polecenia — 1) по чьему́-л. поруче́нию; 2) по чье́й-л. рекоменда́ции
wydać polecenie — распоряди́ться
Syn: -
5 pozwolenie
сущ.• изволение• лицензия• отпуск• патент• позволение• пропуск• разрешение• согласие• соглашение• соизволение* * *☼ разрешение; позволение;\pozwolenie na piśmie письменное разрешение; ● za \pozwoleniem! позвольте!
+ zezwolenie, zgoda* * *сразреше́ние; позволе́ниеpozwolenie na piśmie — пи́сьменное разреше́ние
Syn: -
6 rozkaz
сущ.• веление• воспитание• доверенность• заказ• заповедь• инструктаж• инструкция• команда• командование• мандат• начальствование• образование• обучение• объединение• орден• ордер• памятка• повеление• полномочие• порядок• последовательность• правило• предписание• приказ• приказание• просвещение• распоряжение• учёба* * *1) приказ2) wojsk. rozkaz! воен. есть!, слушаюсь!opowiadanie, opowieść рассказ* * *♂, Р. \rozkazu приказ;wydać \rozkaz отдать приказ; padł \rozkaz был отдан приказ; \rozkaz na piśmie письменный приказ;
● mieć coś na swoje \rozkazу иметь что-л. в своём распоряжении;mieć kogoś pod swoimi \rozkazami командовать кем-л.; rozkaz! воен. есть!* * *м, P rozkazuприка́зwydać rozkaz — отда́ть прика́з
padł rozkaz — был о́тдан прика́з
- mieć kogoś pod swoimi rozkazamirozkaz na piśmie — пи́сьменный прика́з
- rozkaz! -
7 sprawozdanie
сущ.• доклад• донесение• изложение• отчет• отчёт• рапорт• рассказ• репортаж• реферат• сообщение* * *☼ отчёт ♂, доклад ♂;składać \sprawozdanie представлять отчёт; \sprawozdanie sportowe спортивная передача, репортаж (по радио etc.); \sprawozdanie па piśmie письменный отчёт
* * *сотчёт m, докла́д mskładać sprawozdanie — представля́ть отчёт
sprawozdanie sportowe — спорти́вная переда́ча, репорта́ж (по радио и т. п.)
sprawozdanie na piśmie — пи́сьменный отчёт
-
8 stwierdzić
глаг.• высказывать• гласить• говорить• констатировать• молвить• проговорить• сказать* * *stwierdz|ić\stwierdzićony сов. 1. констатировать, установить; отметить;\stwierdzić fakt констатировать факт; \stwierdzić prawdę установить истину;
2. подтвердить, удостоверить;\stwierdzić autentyczność подтвердить аутентичность (подлинность); \stwierdzić na piśmie подтвердить письменно; \stwierdzić tożsamość удостоверить личность;
3. найти, обнаружить;\stwierdzić chorobę обнаружить болезнь+1. skonstatować 2. poświadczyć
* * *stwierdzony сов.1) констати́ровать, установи́ть; отме́титьstwierdzić fakt — констати́ровать факт
stwierdzić prawdę — установи́ть и́стину
2) подтверди́ть, удостове́ритьstwierdzić autentyczność — подтверди́ть аутенти́чность (по́длинность)
stwierdzić na piśmie — подтверди́ть пи́сьменно
stwierdzić tożsamość — удостове́рить ли́чность
3) найти́, обнару́житьstwierdzić chorobę — обнару́жить боле́знь
Syn:skonstatować 1), poświadczyć 2) -
9 wniosek
сущ.• вывод• вычет• вычитание• движение• дедукция• действие• жест• завершение• заключение• запрос• заявление• нужда• окончание• отчисление• последствие• предложение• приговор• просьба• результат• решение• следствие• спрос• требование• умозаключение• ходатайство* * *wnios|ek♂, Р. \wniosekku 1. предложение ň;zgłosić \wniosek внести предложение;
2. заключение ň, вывод;dojść do \wniosekku прийти к выводу; wyciągnąć (wysnuć) \wniosek сделать вывод;
z tego wypływa \wniosek... из этого следует вывод...;3. (na piśmie) заявление ň; ходатайство ň; ● wolne \wniosekki разное, текущие дела (пункт повестки дня)+1. propozycja 2. konkluzja
* * *м, P wniosku1) предложе́ние nzgłosić wniosek — внести́ предложе́ние
2) заключе́ние n, вы́водdojść do wniosku — прийти́ к вы́воду
z tego wypływa wniosek... — из э́того сле́дует вы́вод...
3) ( na piśmie) заявле́ние n; хода́тайство n•Syn:propozycja 1), konkluzja 2) -
10 wyłuszczyć
глаг.• вылущить• высказывать* * *wyłuszcz|yć\wyłuszczyćony сов. 1. вылущить;\wyłuszczyć groch вылущить горох; \wyłuszczyć kość мед. вылущить кость;
2. изложить, представить;\wyłuszczyć swój pogląd представить (изложить) свою точку зрения;
\wyłuszczyć па piśmie изложить в письменном виде+1. wyłuskać 2. wyjaśnić
* * *wyłuszczony сов.1) вы́лущитьwyłuszczyć groch — вы́лущить горо́х
wyłuszczyć kość — мед. вы́лущить кость
2) изложи́ть, предста́витьwyłuszczyć swój pogląd — предста́вить (изложи́ть) свою́ то́чку зре́ния
wyłuszczyć na piśmie — изложи́ть в пи́сьменном ви́де
Syn:
См. также в других словарях:
na piśmie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. {{/stl 8}}{{stl 7}} wyrażony, przekazany itp. za pomocą pisma; pisemny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozkaz na piśmie. Obietnica na piśmie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}na piśmie II {{/stl 13}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uczony w piśmie — {{/stl 13}}{{stl 7}} żartobliwie, czasem ironicznie o kimś wykształconym, elokwentnym, biegłym w jakiejś dziedzinie {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
na piśmie — → pismo … Słownik języka polskiego
pismo — n III, Ms. piśmie 1. blm «zespół znaków graficznych będących znakami dźwięków lub pojęć; ogół liter składających się na dany alfabet» Pismo maszynowe, ręczne. Krój, format, rodzaj pisma. Wynalazek pisma. ∆ Pismo alfabetyczne «pismo, w którym… … Słownik języka polskiego
pismo — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. piśmie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} system znaków graficznych odpowiadających określonym dźwiękom lub pojęciom; ogół liter tworzących dany alfabet : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
napisać — dk IX, napisaćpiszę, napisaćpiszesz, napisaćpisz, napisaćał, napisaćany 1. «nakreślić na czymś jakieś litery lub cyfry; wyrazić coś słowami na piśmie; stworzyć jakieś dzieło pisane» Napisać adres i numer telefonu. Napisać artykuł, sprawozdanie,… … Słownik języka polskiego
pisać — ndk IX, piszę, piszesz, pisz, pisaćał, pisaćany 1. «kreślić na papierze lub innym materiale znaki graficzne (litery, cyfry itp.) ręcznie lub odbijać je za pomocą maszyny dla wyrażenia czegoś słowami» Pisać starannie, wyraźnie, kaligraficznie.… … Słownik języka polskiego
gęsto — Tłumaczyć się gęsto «tłumaczyć się, usprawiedliwiać się długo, z zakłopotaniem, gorliwie»: Musiałam się ostatnio znów gęsto tłumaczyć z tego, że piszę w piśmie kobiecym, czyli jak zostało powiedziane, w piśmie dla kucharek. TSt 7/2000. Często… … Słownik frazeologiczny
uczony — żart. Ktoś uczony w piśmie «o kimś wykształconym»: Różnice w opinii p. Taylora i Borkenaua nie są, w gruncie rzeczy, sporem akademickim dwóch historyków, uczonych w piśmie – lecz są wyrazem dwóch sprzecznych poglądów politycznych. J. Mieroszewski … Słownik frazeologiczny
kwadrylion — m IV, D. a, Ms. kwadrylionnie; lm M. y mat. «w byłym ZSRR, USA, Francji i krajach Europy Płd.: tysiąc trylionów, liczba oznaczana na piśmie jedynką z piętnastoma zerami; w Polsce, Anglii, Niemczech: bilion bilionów, liczba oznaczana na piśmie… … Słownik języka polskiego
umieścić — dk VIa, umieszczę, umieścićcisz, umieść, umieścićcił, umieszczony umieszczać ndk I, umieścićam, umieścićasz, umieścićają, umieścićaj, umieścićał, umieścićany 1. «położyć, postawić gdzieś, ulokować w jakimś miejscu» Umieścić coś na oknie, w szafce … Słownik języka polskiego